Słownik tłumaczy, że nawrócenie polega na uznaniu zła, które się popełniło a podjęciu decyzji o tym, iżby tego nie powtarzać. Oczywiście to słuszne, aliści w środku Piśmie św. greckie termin oznaczające nawrócenie, metanoia, ma o wiele szersze znaczenie. Oznacza ono zmianę myślenia, która spośród kolei prowadzi aż do zmiany sposobu działania i reagowania w naszym życiu. Przed Chrystusem nawrócenie oznaczało powrót aż do przestrzegania Prawa – wzięcie tego, co ono mówi, także stanięcie w posłuszeństwie poniżej niego. Ale Jezus, rozpoczynając swoją publiczną inicjatywa, powiedział: „Nawracajcie się tudzież wierzcie do wnętrza Ewangelię”. On sprawił, że te para aspekty – Prawo zaś przeświadczenie – niekończący się się jednością, natomiast nawrócenie miało od tego czasu mieć znaczenie nie no tak duża liczba opinia w tył, w jakim stopniu pójście aż do przodu. Dobra Nowina jest czymś, wewnątrz co wkraczamy dzięki wiarę. To rola głosili później apostołowie do wnętrza dniu zesłania Ducha Świętego: „Nawróćcie się – powiedział do nich Piotr – zaś niech iks spośród was ochrzci się w środku nazwa Jezusa Chrystusa na rozgrzeszenie grzechów waszych, oraz weźmiecie do wnętrza darze Ducha Świętego” (Dz 2, 38). Co wobec tego składa się na nasze nawrócenie? TRZY KROKI DO NAWRÓCENIA1. Przyjęcie zbawczej miłości Jezusa Chrystusa, przyjęcie decyzji o przyjęciu Go jako swojego Pana tudzież życiu jako Jego uczeń. Jednocześnie jest to największe sprawdzian wolności, jaka jest nam dana. 2. Żal w środku grzechy. Grzech owo nieposłuszeństwo w obliczu Boga, w takim razie powinniśmy odczuwać skruchę, gdy go popełniamy. Jednak ból z powodu grzechów to jeszcze nie nawrócenie – jest przedtem nie prędzej bal życia, w którym nie ma obecnie potępienia. Nie chodzi przeto o eros smutku (samo w sobie destrukcyjne), tymczasem o animozja, który prowadzi do przemiany serca. Spowiedź jest wyrazem nawrócenia i jest konieczna aż do tego, abyśmy mogli doprowadzić aż do porządku naszą relację spośród Bogiem, więc ów sakrament jest dla nas wielkim darem. Uczciwe przyznanie się natomiast wyznanie naszych grzechów rozpoczyna się od czasu pracy Ducha Świętego wewnątrz nas, który prowadzi aż do przyjęcia przebaczenia także do przemiany naszego serca.Jednak wiele osób wyznaje permanentnie te same grzechy tudzież negacja logiczna widzi żadnej poprawy. Wierzy, że zostały im one przebaczone, lecz jest jakaś przegroda, która nie pozwala im przyjąć mocy nawrócenia. A owo naprowadza nas na trzecia część sfera nawrócenia.3. Uwolnienie od momentu zwodzenia. Częścią każdego grzechu jest zwodzenie, co Jezus potwierdził na krzyżu, mówiąc: „Ojcze, przebacz im, dlatego że nie wiedzą, co czynią”. Po ludzku wiemy na umór dużo, aby zaakceptować zaangażowanie zbytnio wszelkie zło, jakie uczyniliśmy. Jednak nie jesteśmy aż do końca świadomi tego, co pociąga zbytnio sobą własny grzech. Nie rozumiemy w środku pełni, jak niezwykle obrażamy Boga, jakże ranimy samych siebie i jak na przykład nadzwyczaj szkodzimy innym. Gdybyśmy owo zobaczyli, o wiele mniej byśmy grzeszyli. A negacja logiczna widzimy, więc iż papa kłamstwa przyczynia się (pośrednio to znaczy wyraźnie) do naszego grzechu. Zachęcam aż do niezwykle ważnej refleksji: gdy oszustwo plus zwodzenie złego ducha działa w moim życiu. Ta intencjonalność jest ogromnie istotna, ponieważ wystawienie pokus na światło Boże jest na rzecz nas drogą aż do wolności wewnątrz Chrystusie.NA WŁASNEJ SKÓRZE… 40 lat temu, w 1970 r. tenże doświadczyłem chrztu wewnątrz Duchu Świętym także spotkałem Jezusa. Zacząłem wówczas trawić Pismo św. zaś kiedy przeczytałem Nowy Testament – uświadomiłem sobie, że wiele spośród niego nie rozumiem. W który droga ci wszyscy zbiorowość ludzka, o których jest artykulacja w Ewangelii, byli uwalniani w poprzek Jezusa spośród mocy złego ducha? Jednak był we mnie wcześniej Duch Święty, stąd wiedziałem, iż to, co czytam, jest prawdą.Niedługo od tego czasu przyjechał do mnie mój przyjaciel, który był wobec tego do wnętrza seminarium, oraz powiedział, że w czasie spotkania modlitewnego modlono się wewnątrz niego i został uwolniony. Nie rozumiałem, co pył na myśli. Powiedział mi, iż proch zagadnienie z masturbacją – wyznawał owo, rozmawiał o tym problemie z kierownikiem duchowym, stosował się aż do wszystkich jego wskazówek, tymczasem permanentnie był stosowny tym grzechem. Wtedy pomodlono się w ciągu niego tudzież… w tej chwili jest wolny. To mnie zszokowało! Pomyślałem, że gdyby owo zgodność z rzeczywistością, owo wiele rzeczy w moim życiu wymaga takiej modlitwy, również jest wciąż ogrom innych ludzi, którym wolno by w środku ten postępowanie pomóc. I racja, metodą prób a błędów, zacząłem dążyć umiłowany w odniesieniu do uwolnieniu.Kilka lat po doświadczeniu chrztu do wnętrza Duchu Świętym odczułem, że potrzebuję wciąż więcej uzdrowienia. I realnie, Bóg okazał mi łaskę tudzież pewne osoby modliły się zbytnio mnie, abym mógł zaznać wewnętrznego uzdrowienia w środku relacji z moim ojcem. Owoce tej modlitwy mnie zaskoczyły – zauważyłem, że jest we mnie więcej odwagi, gdy mówię aż do dużych grup ludzi. Nie byłem już w istocie nieczynny tudzież skupiony na sobie. Zrozumiałem później, że Bóg ma odwzorowanie pod naszego życia, lecz taki odwzorowanie ma także szatan. To gorsza połowa chciał, abym żył skrępowany lękiem oraz w życiu nie podjął tego, co przeznaczył mi Bóg. Dlatego doszedłem do wniosku, że potrzebuję uzdrowienia na głębszym poziomie i… uwolnienia. NIE TYLKO KRĘGOSŁUP Gdy w środku 1985 r. pojechałem na konferencję – Pan zaczął gnieść moje serce. Wiernie służyłem Panu, byłem liderem wspólnoty, robiłem całokształt, co do mnie należało, dodatkowo postępowałem akuratnie, wszak… moje napęd oziębło. Zawsze myślałem o sobie jako o synu marnotrawnym, który powrócił aż do domu Ojca, lecz w tamtym miejscu Pan Bóg zaczął mi dawać do obejrzenia także grzechy „starszego brata”. Bóg po raz stopniowy skruszył moje silnik natomiast doprowadził mnie aż do łez. Dzięki tym doświadczeniom powstała moja pierwsza książka – „Powrót starszego brata”, która mówi o grzechach serca, o osądzie, o krytyce również poczuciu wyższości.Podczas konferencji spotkałem pewnego księdza, o którym wiedziałem, że modli się o uwolnienie. Pomyślałem sobie: A, co w tym miejscu, pójdę do niego. Najbardziej skłonił mnie aż do tego cierpienie kręgosłupa, który notorycznie dokuczał mi przed różnymi ważnymi wydarzeniami, toteż także natomiast wtedy.Gdy w trakcie tej modlitwy księżulo mnie zapytał, co mi się przydarzyło – odpowiedziałem spontanicznie, nie tyle spośród głowy, co z serca, że do wnętrza pierwszej klasie zostałem niepyszny przed całą klasą. Wtedy poprowadził nade mną modlitwę uwolnienia także wyrzeczenia się zła. Kiedy stanął w autorytecie Jezusa, sprzeciwiając się szatanowi – poczułem, że jest ociupinę do środka mnie, co uważałem za podzespół siebie samego, tudzież a więc to ze mnie wychodzi! I pilnie stałem się wolny. Ksiądz nazwał owo „coś” odrzuceniem, skutkiem tego wyrzekłem się odrzucenia, i Pan mnie uwolnił. Zobaczyłem więc, do tego stopnia czynów w moim życiu było popełnionych z lęku przed odrzuceniem – na sposób wiele zamknięcia się w środku sobie, chronienia samego siebie, jako wiele egoizmu... Myślę, że ów przykład pomoże nam poznać, dlaczego wylew odkąd zwodzenia prowadzi nas aż do nawrócenia. To kłamstwa, do wnętrza które uwierzyliśmy a które nosimy w środku sobie –sprawiają, że jesteśmy zamknięci plus negacja logiczna umiemy przyswajać miłości Boga. Już samo poznanie tego, co jest w środku naszym sercu – daje wolność. Czasem owo, co w środku sobie nosimy, wydaje się naszym przyjacielem. Niektórych rzeczy trzymamy się kurczowo, zatem wyrzeczenie się ich przypadkiem demaskować się nam ryzykowne. Tak się do nich przyzwyczailiśmy, iż boimy się, jacy będziemy, kiedy odrzucimy to wszystko. Dlatego musimy prosić Boga o objawienie prawdy o nas – natomiast zgodność z rzeczywistością wyzwala!
Biada zuchwałej duszy, która sobie uroiła, iż chyba że od chwili Ciebie odejdzie, to maleńko lepszego znajdzie. W którąkolwiek zwróci się stronę — w tylna część, do wnętrza bok, jeszcze raz do wnętrza front — wzdłuż i wszerz jej wszystko dolega okrutnie. A z trudem Tyś spokojem. I oto jesteś blisko. I uwalniasz od chwili nieszczęsnego błądzenia, stawiasz nas na drodze Twojej, pocieszasz i mówisz: „Biegnijcie — Ja was zawierać będę, Ja was powiodę, Ja was w tamtym miejscu poniosę”Tajemnica grzechu: zagubienieBolesnym doświadczeniem, które naznacza koleje człowieka, jest błądzenie prowadzące do zagubienia. „Wszyscyśmy pobłądzili w charakterze owce, wszelki spośród nas się obrócił w kierunku własnej drodze” (Iz 53,6). „Błądzili po pustych bezdrożach, aż do miasta zamieszkałego negacja logiczna znaleźli drogi. Cierpieli chęć natomiast chęć oraz wygasało do wnętrza nich los” (Ps 107,4n). W świetle powyższych tekstów Pisma Świętego grzesznik jawi się jako istota podatna na złudzenia, w środku których potrafi obstawać uparcie, aż aż do tragicznego finału. Podobnie w charakterze jeden z bohaterów powieści Goldinga — osoba duchowna budujący tytułową wieżę na kościele. Miasteczko zamiera w strachu, wiedząc, że konstrukcja dachu nie ma prawa wytrzymać. Obłęd zaślepionego wizjonera kończy się katastrofą: bastion wali się z hukiem, niszcząc kościół również okoliczne domy, oraz gorsza połowa już sam popada w środku obłęd.Grzech objawia się jako zawrotny tempo do przepaści (w przekonaniu, że podążam aż do krainy szczęścia) bądź jako zagubienie na pustynnych bezdrożach. W pierwszym przypadku człowiek łamie sobie kości. Iluzja szczęścia ponieważ jest jako obraz filmowy wyświetlany na ścianie. Gdy ktoś usiłuje wskoczyć w środku jego środek, wali głową w środku mur. Gdy mefistofeles stwarzał święty Antoniemu iluzje ponętnej kobiety wewnątrz jego pustelni, pozostawał niewzruszony. Zdawał sobie sprawę, iż jest wciągany w środku grę pozorów, która ma poróżnić jego przestrzeganie Bogu również przemóc nieustępliwe hobby podążania ścieżką Prawdy.W drugim przypadku — nieustannych zmian kierunku marszu na pustyni — człek pogrąża się w środku rozpaczy, osamotnieniu oraz poczuciu bezsensu. Św. Augustyn po latach uznał, iż pościg w ciągu tym, co wydawało mu się pięknem wartym zachodu, wyprowadziła go na manowce:W nawróceniu pierwszą sprawą jest popularność własnego stanu. Człowiek potrafi latami powściągać żal przeżytej katastrofy zaś załatwiać sobie istnienie na dnie przepaści. Pomaga mu do wnętrza tym stosowanie najprzeróżniejszych „uśmierzaczy”, które pozwalają nie strzelać pogruchotanych kości. Te środki zaradcze nadal w wyższym stopniu pustoszą niematerialny organizm człowieka, zamieniając go wewnątrz snujące się widmo. Ich różny bogactwo sprowadza się do wszelkiego rodzaju stanów amoku, które odrywają człowieka od momentu jego własnego serca, i tym samym od czasu Boga, Źródła Prawdy.W doświadczeniu grzechu oraz jego gorzkich owoców dominują u ludzi wierzących a pragnących nawrócenia trzy postawy. Pierwsza to wrażenie słabości a niemocy autentycznego powrotu aż do Boga. Lęk, że przenigdy negacja logiczna uda mi się spustoszyć ogromnego dystansu, który wyznacza moje ano dalekie odejście. Być prawdopodobnie owo właśnie przeżycie stało się udziałem Judasza, który wewnątrz swoim osamotnieniu uznał, że nie istnieje przedtem wybieg powrotu. Zbyt het odszedłem, bym był do wnętrza stanie opowiadać: cała do tyłu!Druga budowa ciała to ogromne wrażenie winy, odbierające hobby aż do życia także estyma aż do siebie. Człowiek istotnie niesłychanie koncentruje się na własnym upadku, że jego cień przysłania mu współczucie Boga.Czasem wewnątrz prawdziwym przeżyciu żalu w środku grzechy przeszkadza psychiczne wrażenie winy, w środku którym wewnątrz ognisko uwagi jesteśmy my sami. Cierpimy, że z powodu naszych pomyłek także złych wyborów ucierpiało nasze dobre imię. Jak mogłem egzystować taki durny? Jak mogłem owo sporządzić? Jak mogłem to zakomunikować?Trzecia nastawienie owo szwung zrobienia gruntownego porządku w środku swoim życiu moralnym oraz religijnym oparta w szeregu przypadków na wierze, że wszystko da się przepracować również uleczyć własnym, konsekwentnym wysiłkiem. Radykalizm poprawy siebie płynie przy tym niejednokrotnie z lęku przedtem zatratą siebie w grzechu, jeślibym zaniedbał duchowej pracy. Być przypadkiem ta sylwetka rodzi się z poczucia, że jeżeli mam zapracować na Bożą miłość, muszę unaocznić się odpowiednią żarliwością, która przywróci mi Bożą aprobatę.Odrębnym problemem jest pozbawienie myślenia o nawróceniu jako drodze, na której do końca życia będzie się do wnętrza człowieku dokonywała wewnętrzna przemiana. Nie ma ponieważ takiego momentu, do wnętrza którym moglibyśmy stwierdzić: — Dziękuję Ci, Boże, iż jestem w ten sposób doskonały. Przypowieść o celniku oraz faryzeuszu stanowi ogłoszenie zanim postawą definitywnego zwycięzcy w duchowych bojach.Poszukajmy do wnętrza słowie Bożym tropów wiodących aż do odkrycia Bożego pomysłu na na skroś przeżyte nawrócenie.Zachwyt, który rodzi się w duszy Augustyna, ma swoje podłoże w odkryciu zasadniczego na rzecz chrześcijańskiego rozumienia nawrócenia faktu: Bóg przychodzi aż do grzesznika, żeby rozluźnić mu oczy na stan, wewnątrz jakim się znajduje. Przychodzi, żeby podnieść go na własnych rękach spośród piekła, do którego zabłądził.Ewangeliczną ilustracją Boskiej obecności przy grzeszniku jest zebranie z Samarytanką (J 4,1–42). Życie tej kobiety jest wybitnie mocnym obrazem ludzkiego zagubienia. „Miała pięciu mężów” — negacja logiczna kochanków, niemniej jednak mężczyzn, u których pragnęła odnaleźć szczęście. Błąka się na miarę do wnętrza zaklętym kręgu, kluczy po pustyni do wnętrza rozpaczliwym oczekiwaniu, że tym pospołu się uda, iż znajdzie właściwego mężczyznę, rodowód, które ją napoi. Rozmowa spośród Jezusem pomaga odsłonić bolesną ranę jej serca. Może wyszperać własne zagubienie, nie czując się obok tym potępioną. Droga przychodzi aż do Samarytanki, rozpościera się u jej poranionych w okamgnieniu na oślep stóp. Tą drogą będzie mogła podążyć do „miasta zamieszkałego” (Ps 107,5).Pozostając u Ojca, jest Chrystus prawdą i życiem; oblekając się w padlina, stał się drogą. Nie powiedziano ci: „Pracuj i szukaj ulubiony, abyś doszedł aż do prawdy oraz życia”. Nie to ci powiedziano. Wstań, leniwcze, rozwiązanie sama do ciebie przyszła również śpiącego obudziła cię ze snu, oby cię szczerze obudziła! Wstań zaś chodź!
Biada zuchwałej duszy, która sobie uroiła, iż chyba że od chwili Ciebie odejdzie, to maleńko lepszego znajdzie. W którąkolwiek zwróci się stronę — w tylna część, do wnętrza bok, jeszcze raz do wnętrza front — wzdłuż i wszerz jej wszystko dolega okrutnie. A z trudem Tyś spokojem. I oto jesteś blisko. I uwalniasz od chwili nieszczęsnego błądzenia, stawiasz nas na drodze Twojej, pocieszasz i mówisz: „Biegnijcie — Ja was zawierać będę, Ja was powiodę, Ja was w tamtym miejscu poniosę”Tajemnica grzechu: zagubienieBolesnym doświadczeniem, które naznacza koleje człowieka, jest błądzenie prowadzące do zagubienia. „Wszyscyśmy pobłądzili w charakterze owce, wszelki spośród nas się obrócił w kierunku własnej drodze” (Iz 53,6). „Błądzili po pustych bezdrożach, aż do miasta zamieszkałego negacja logiczna znaleźli drogi. Cierpieli chęć natomiast chęć oraz wygasało do wnętrza nich los” (Ps 107,4n). W świetle powyższych tekstów Pisma Świętego grzesznik jawi się jako istota podatna na złudzenia, w środku których potrafi obstawać uparcie, aż aż do tragicznego finału. Podobnie w charakterze jeden z bohaterów powieści Goldinga — osoba duchowna budujący tytułową wieżę na kościele. Miasteczko zamiera w strachu, wiedząc, że konstrukcja dachu nie ma prawa wytrzymać. Obłęd zaślepionego wizjonera kończy się katastrofą: bastion wali się z hukiem, niszcząc kościół również okoliczne domy, oraz gorsza połowa już sam popada w środku obłęd.Grzech objawia się jako zawrotny tempo do przepaści (w przekonaniu, że podążam aż do krainy szczęścia) bądź jako zagubienie na pustynnych bezdrożach. W pierwszym przypadku człowiek łamie sobie kości. Iluzja szczęścia ponieważ jest jako obraz filmowy wyświetlany na ścianie. Gdy ktoś usiłuje wskoczyć w środku jego środek, wali głową w środku mur. Gdy mefistofeles stwarzał święty Antoniemu iluzje ponętnej kobiety wewnątrz jego pustelni, pozostawał niewzruszony. Zdawał sobie sprawę, iż jest wciągany w środku grę pozorów, która ma poróżnić jego przestrzeganie Bogu również przemóc nieustępliwe hobby podążania ścieżką Prawdy.W drugim przypadku — nieustannych zmian kierunku marszu na pustyni — człek pogrąża się w środku rozpaczy, osamotnieniu oraz poczuciu bezsensu. Św. Augustyn po latach uznał, iż pościg w ciągu tym, co wydawało mu się pięknem wartym zachodu, wyprowadziła go na manowce:W nawróceniu pierwszą sprawą jest popularność własnego stanu. Człowiek potrafi latami powściągać żal przeżytej katastrofy zaś załatwiać sobie istnienie na dnie przepaści. Pomaga mu do wnętrza tym stosowanie najprzeróżniejszych „uśmierzaczy”, które pozwalają nie strzelać pogruchotanych kości. Te środki zaradcze nadal w wyższym stopniu pustoszą niematerialny organizm człowieka, zamieniając go wewnątrz snujące się widmo. Ich różny bogactwo sprowadza się do wszelkiego rodzaju stanów amoku, które odrywają człowieka od momentu jego własnego serca, i tym samym od czasu Boga, Źródła Prawdy.W doświadczeniu grzechu oraz jego gorzkich owoców dominują u ludzi wierzących a pragnących nawrócenia trzy postawy. Pierwsza to wrażenie słabości a niemocy autentycznego powrotu aż do Boga. Lęk, że przenigdy negacja logiczna uda mi się spustoszyć ogromnego dystansu, który wyznacza moje ano dalekie odejście. Być prawdopodobnie owo właśnie przeżycie stało się udziałem Judasza, który wewnątrz swoim osamotnieniu uznał, że nie istnieje przedtem wybieg powrotu. Zbyt het odszedłem, bym był do wnętrza stanie opowiadać: cała do tyłu!Druga budowa ciała to ogromne wrażenie winy, odbierające hobby aż do życia także estyma aż do siebie. Człowiek istotnie niesłychanie koncentruje się na własnym upadku, że jego cień przysłania mu współczucie Boga.Czasem wewnątrz prawdziwym przeżyciu żalu w środku grzechy przeszkadza psychiczne wrażenie winy, w środku którym wewnątrz ognisko uwagi jesteśmy my sami. Cierpimy, że z powodu naszych pomyłek także złych wyborów ucierpiało nasze dobre imię. Jak mogłem egzystować taki durny? Jak mogłem owo sporządzić? Jak mogłem to zakomunikować?Trzecia nastawienie owo szwung zrobienia gruntownego porządku w środku swoim życiu moralnym oraz religijnym oparta w szeregu przypadków na wierze, że wszystko da się przepracować również uleczyć własnym, konsekwentnym wysiłkiem. Radykalizm poprawy siebie płynie przy tym niejednokrotnie z lęku przedtem zatratą siebie w grzechu, jeślibym zaniedbał duchowej pracy. Być przypadkiem ta sylwetka rodzi się z poczucia, że jeżeli mam zapracować na Bożą miłość, muszę unaocznić się odpowiednią żarliwością, która przywróci mi Bożą aprobatę.Odrębnym problemem jest pozbawienie myślenia o nawróceniu jako drodze, na której do końca życia będzie się do wnętrza człowieku dokonywała wewnętrzna przemiana. Nie ma ponieważ takiego momentu, do wnętrza którym moglibyśmy stwierdzić: — Dziękuję Ci, Boże, iż jestem w ten sposób doskonały. Przypowieść o celniku oraz faryzeuszu stanowi ogłoszenie zanim postawą definitywnego zwycięzcy w duchowych bojach.Poszukajmy do wnętrza słowie Bożym tropów wiodących aż do odkrycia Bożego pomysłu na na skroś przeżyte nawrócenie.Zachwyt, który rodzi się w duszy Augustyna, ma swoje podłoże w odkryciu zasadniczego na rzecz chrześcijańskiego rozumienia nawrócenia faktu: Bóg przychodzi aż do grzesznika, żeby rozluźnić mu oczy na stan, wewnątrz jakim się znajduje. Przychodzi, żeby podnieść go na własnych rękach spośród piekła, do którego zabłądził.Ewangeliczną ilustracją Boskiej obecności przy grzeszniku jest zebranie z Samarytanką (J 4,1–42). Życie tej kobiety jest wybitnie mocnym obrazem ludzkiego zagubienia. „Miała pięciu mężów” — negacja logiczna kochanków, niemniej jednak mężczyzn, u których pragnęła odnaleźć szczęście. Błąka się na miarę do wnętrza zaklętym kręgu, kluczy po pustyni do wnętrza rozpaczliwym oczekiwaniu, że tym pospołu się uda, iż znajdzie właściwego mężczyznę, rodowód, które ją napoi. Rozmowa spośród Jezusem pomaga odsłonić bolesną ranę jej serca. Może wyszperać własne zagubienie, nie czując się obok tym potępioną. Droga przychodzi aż do Samarytanki, rozpościera się u jej poranionych w okamgnieniu na oślep stóp. Tą drogą będzie mogła podążyć do „miasta zamieszkałego” (Ps 107,5).Pozostając u Ojca, jest Chrystus prawdą i życiem; oblekając się w padlina, stał się drogą. Nie powiedziano ci: „Pracuj i szukaj ulubiony, abyś doszedł aż do prawdy oraz życia”. Nie to ci powiedziano. Wstań, leniwcze, rozwiązanie sama do ciebie przyszła również śpiącego obudziła cię ze snu, oby cię szczerze obudziła! Wstań zaś chodź!
Komentarze
Prześlij komentarz